Bij de start van de lockdown vorig jaar waren wij de zotten die niet de deuren toe, maar net open deden. ‘De dakshop’, de moestuinwinkel van Roof Food waar stedelijke moestuinierders hun hartje konden ophalen, was een wild idee dat slechts 4 weken later realiteit werd.

We zagen het als een experiment, een pop-up winkel, een project met weinig risico en vooral veel goesting. Door het te proberen, wilden we ondervinden of het iets voor ons was, of we er een rendabel verhaal van konden maken. De enige manier om dit zeker te weten, is door het te doen.

We hebben veel geleerd. We hebben geleerd dat je over de juiste infrastructuur zoals een serre moet beschikken om er het ganse jaar door boterhammen van te kunnen eten, we hebben geleerd dat planten mensen heel erg blij kunnen maken. en we hebben geleerd dat ambachtelijk plantgoed een verdomd arbeidsintensieve zaak is.

Na veel wikken en wegen hebben we dan ook beslist - met pijn in het hart - om de dakshop niet verder te zetten. Een experiment mag ook mislukken of stoppen, anders heet het geen experiment. Het was een mooi avontuur en we hopen dat jullie er net als ons goede lockdown herinneringen hebben aan over gehouden. We willen jullie alleszins kei hard bedanken om ons te steunen in dit verhaal.

Ben je nog op zoek naar goed plantgoed voor dit seizoen? Stuur ons een mailtje en we geven jou onze favoriete adresjes door.

Lees hieronder het artikel rond de opstart van de dakshop en het belang van experimenteren.

Vele groeten,

Sabien & Jonathan

"IK RAAD IEDEREEN AAN OM TE EXPERIMENTEREN"

Elke crisis is een opportuniteit. Dat begrijpt Sabien Windels als geen ander. Toen midden maart de coronacrisis toesloeg, greep de oprichtster van Roof Food de situatie met beide handen aan om een nieuw concept te lanceren. ‘De dakshop’ is de moestuinwinkel van Roof Food waar stedelijke moestuinierders hun hartje kunnen ophalen.

13 maart, lockdown-day. Een dag die voor Sabien geen moment te vroeg kwam. Ze had net de moeilijke beslissing genomen om een punt te zetten achter het catering-luik van Roof Food en het personeel te laten gaan en was volop op zoek naar een nieuwe richting voor het Roof Food-verhaal. “Ik voelde me wat verloren, alsof de grond onder m’n voeten was weggemaaid. Ik had geen idee welke kant het uit moest en voelde druk van de raad van bestuur om als leider met een nieuw plan te komen. De rust die de coronacrisis met zich meebracht, was exact wat ik nodig had om op adem te komen en een nieuwe strategie te bedenken.”

De dakshop

Lang moet Sabien niet nadenken. De pandemie reikt het antwoord als ware vanzelf aan. In een tijd van onzekerheid en angst gaan mensen op zoek naar controle en veiligheid. Zeker als het over voedsel gaat. Steeds meer mensen kopen lokaal en proberen zelfvoorzienend te zijn. “En dat past perfect in ons korte keten-verhaal. Vanuit je eigen moestuin, recht op je bord. Korter wordt het niet”, lacht Sabien. “Aangezien we door de crisis ons dakrestaurant moesten sluiten, waren we verplicht een andere bestemming te vinden voor de plantjes die dakboer Jonathan al had opgekweekt. Zo kwamen Jonathan en ik op het idee een moestuinwinkel te openen. Enkele weken later was De dakshop geboren.”

Ondernemen in crisis

De raad van bestuur van Roof Food reageert in het begin minder enthousiast dan Sabien hoopte. “De bestuursleden hebben me wel wakker geschud met hun twijfels en kritische vragen: Hoe ga je de winkel uitbouwen? Wanneer zal de winkel open zijn: een heel jaar of slechts tijdelijk? Ga je dat ooit rendabel krijgen? Hoe zit de verhouding tussen jou en Jonathan? Ik was even teleurgesteld door hun reactie. In mijn hoofd was de moestuinwinkel een logische stap. Als ondernemer in een crisissituatie kun je toch niet anders dan vooruitgaan?”

Een experiment

Sabien neemt de opmerkingen van de raad ter harte en beschouwt de dakshop als een experiment. “We starten als pop-up en beslissen later of de winkel blijvend is of niet. Het idee is dat mensen via de webshop hun plantgoed bestellen en het op een vastgelegd tijdstip komen afhalen op het dak.” Welke rol Sabien in de moestuinwinkel zal spelen, is nog onzeker. “Ik ben mijn rol nog wat aan het verkennen. Ik wil niet het hele jaar door een winkel runnen, dat weet ik zeker. Maar ik vind het wel heel erg leuk om in de praktijk te staan. Dat geeft me veel energie. De producten beter leren kennen, klanten ontmoeten, bestellingen klaarzetten, samenwerken met Jonathan... daar heb ik veel zin in! Mijn energie zal vooral in de eerste maanden liggen: de lancering van De dakshop en de verdere optimalisering. Eens het routine wordt, is het minder mijn ding. Pas op, ik vind niet élke routine saai hoor, ik kan alleen niet goed inschatten hoe leuk ik dit ga vinden, en voor hoe lang? Ik zag mezelf eigenlijk vooral als consultant in dakmoestuinen maar ik sla even graag de handen uit de mouwen. Dingen en concepten in elkaar timmeren, dat vind ik fantastisch.”

Begin en einde

Sabien houdt vooral van projecten met een begin en een duidelijk einde. “Anders word ik nerveus (lacht). Ik leef toekomstgericht. Ik ben creatief in mijn hoofd en leg constant linken. Wanneer ik geen ruimte meer heb om kansen te grijpen, dan ga ik een beetje dood. Waar het voor mij echt om draait is om niet in ideeën te blijven hangen, maar om te manifesteren. Dat is het leuke aan ondernemen: iets heel praktisch realiseren. De dakshop is niet alleen een manifestatie van onze visie en missie, maar ligt ook volledig in lijn ligt met mijn persoonlijke missie.”

Emoties en dynamiek

Het is dus nog een beetje koffiedik kijken wat de toekomst voor De dakshop brengt. “Ik heb een beetje schrik om naast Jonathan nog meer personeel aan te nemen. Ik denk niet dat ik dat wil. Anderzijds... als je iets wil uitbouwen, kun je bijna niet anders. Is het omdat de catering mijn passie niet was dat het personeelsmanagement zo moeilijk ging? Dat zijn vragen die ik me stel. Daarom vind ik het zo comfortabel om nu gewoon te kunnen experimenteren. Dat beveel ik iedereen aan! Het is de praktijk die emoties losweekt en dynamiek brengt. Allemaal zaken die je niet kunt voorspellen. Ik twijfel niet aan het commercieel succes van de shop, absoluut niet. Maar is het wat ik wil doen als persoon? Dat weet ik nog niet. Het kan nog alle kanten uit en dat voelt bevrijdend.”

Dit artikel maakt deel uit van een tiendelige reportage en is tot stand gekomen dankzij Vlaanderen Circulair en Happonomy.